imparator’in kolu hep kolumda. Siki sikiya tutuyor beni. Ayrıca zor albayi usulca yana itmekte bile bir sakinca gormeyerek topluluga son gorkemli tablosunu sunuyor. §arkici kadinin, §arkinin adini soyleyip bile en gilgin alki§larin patlak verdigi an’di. Artik §arki mi alki§laniyor, bizim kolkola igeri giri§imiz mi, bilmiyorum.
Neyim var? Ne oldum? Ona gok mu du§manca baktim? Qok mu kuguk gordum onu yerinde niyetinden oturu? Aysel’i suglayabilecek ilk firsati elime gegirmi§ kabilinden?.. Beni yeterince tanimaya zamani olmami§ bir karde§in, elin Memo§’unu anlamaya kalki§masina mi bozuldum?
omzuna degiyor. Namına arkasi mat, agzi sakiz gigner gibi kesintisiz agilip kapanarak iriyari bir adamla sermaye§an karisinin topuzundan sarkmi§ bir lif sagi gekiyor; aliyor o sagi, Musset’nin bir yönetim hareketiyle atiyor kili. Mütekait albayimiz ise ansizin iki ki§i arasinda kayboldu.
Anlattiklarimin anlatilmaya deger bir yani olduguna kendim bile inanamiyorum. Omer abiye: “Ayrica henuz gok gengsin,†dedirten de bu olmali.
Ayaktaki kalabaliktan sima bir turlu namına oturmak istemiyor. Tüm nikahi yakindan gormek istiyor anla§duyuru. Nikah masasinin onunde gitgide kalin bir engel oruluyor gunku. Yalnız bu duvar, Korgeneralle ailelerin alay malay oturduklari masanin onunu kapatmamaya ozen gosteriyor.
§imdi boyle soyleyerek Aysel du§uncesinden artakalan bozgunlugunu ortmeye gali§iyor olmali. Bir dizini click url devetabanmm saksisina dayiyor.
Her yanimdan terler bo§aniyor. Yanimdan gegen sarho§ bir delikanli, eş hakkıyla sarho§lami§, sanarak bakiyor bana. Kendimi toplamama dahi firsat birakmadan ustume gelen bu delikanli kim?
Sozumu bitirememi§tim. Zehra kaplan kabil, gozleri gakmak gakmak, nerdeyse agzinda tukrugu kabararak mevzu§tu benimle:
En dargın §arkilarda birlikte insani durten bir gug olmali. Aysel’e telefonum, o en bayagi sozlerim, karimin telefonu yuzume kapamasiyla du§mu§ bir alkolik kabilinden cari sele birakiveri§im kendimi, Tezel’in gulu§uyle degilse, bu §arkinin sozleriyle bir tekme yiyor
Gine bile ug saate yakin kaldim Otopark Otel’in barinda. Kuguk yol gantam ayaklarimin dibinde duruyordu. Dokuza geyrek kala da get url igkimi bitirdim, gantami alip giktim. Gegerken Taksim’deki bufeden bir cep kanyagi edindim. Geceyi boylece surdurmek... Hasan da barin ote ucunda durmu§ “§i§manliyorsun nazarıitibar!†diyordu. Otuz saniye once Adana Cezaevi’ndekilerin saglik durumlariyla yakindan ilgilenen bu degil mi? §i§manliyorsam yatagina almazsin, ne yapalim. Ug kamer onceki pantolonuma sigmiyorsam, dü kamer onceki etegin beli kuvvet kavu§uyorsa, bu benim bilecegim §ey.
O gunler iginde bir gun size gelirsem butun bunlari anlativermekten de korktum. Sonra da o guven veren, beni isitan kolunuza artik hig kopamayasiya siginip kalmaktan Omer abi.
Dondugum yolculuk, geldigim yolun ayni. Tenha ayrimi, geceleyin kuluplerinin sarho§larini, kusmuklarini di§ari ta§irmi§ olmasinda. Laf atanlar, arabalariyla kari kiz pe§ine takilan yeni zamparalar. Ben kendimi ansizin bu kuluplerden birinde sevgisizligi gogaltan ya da sevgisizligin gogalttigi bu adamlardan biriyle kucak kucaga goruyorum.
Dogrulunca gene ilhan’in sesini i§itiyorum. Tezel’i yalniz sanip yanma gelmeye gene gabalayan Erturk’u omzundan yakalami§:
Tumgeneral, yanindaki artik Nuri§ hanimefendi de olmu§ olsa, kulaginin dibinde oyle, kari viziltilarina pabug birakacak eş degil. Bunu da en ahir kanitliyor doğrusu. Masaya gok nobranca bir asker yumrugu indirir indirmez: